Batavierenrace

Afgelopen weekend vond de langste estafetteloop van de wereld plaats, de Batavierenrace! Zoals gewoonlijk was Tritanium weer van de partij om een topklassering te behalen bij deze geweldige wedstrijd. Lees hieronder het verslag:

Vrijdagmiddag was het zover, het Bata-busje vertrok om stipt (?) half vijf vanaf het centraal station richting de campus in Enchede. Bijna iedereen in het busje moest een etappe lopen in het nachtblok en de spanning liep dan ook wel wat op naarmate het busje dichterbij Enschede kwam. Eenmaal daar aangekomen werden de spullen uit het busje gegooid en werden een paar tentjes half opgezet. Heipaal van Diergaarde Blijdorp had echter wel door dat we een beetje mochten opschieten als Tsjibbe nog op tijd aan de start wilde staan Nijmegen dus werd er snel weer doorgeraced in het busje. Hier werd een fantastisch avondmaal, vetvrije maar toch heerlijke pannenkoeken, genuttigd dat Jeroen niet doen met veel liefde had klaargemaakt voor Siemens. Aangekomen in Nijmegen moest er een aantal standaarddingen gebeuren, voordat Tsjibbe samen met Quarterlifecrisis C naar de start kon vertrekken. Tsjibbe, die nog half herstellende was van een aantal fietscrashes en een blessure, was van plan rustig aan te lopen. Gelukkig bleek zijn rustige tempo alsnog zo snel dat hij zomaar de 25e plek pakte op deze pittige eerste etappe (zonder te vallen!). Op het laatste stuk werd hij nog aangemoedigd door zijn mede-Tritanen met glowsticks, die onder andere daarmee de Bata-bus aan het versieren waren (dank aan Gswv SurfAce voor de schaar). Weer aangekomen bij de rest van het team mocht Heipaal van Diergaarde Blijdorp rennen, kort na haar marathon was dit natuurlijk een flinke uitdaging, maar ze wist zich ontzettend goed door deze heuvelige mannenetappe heen te worstelen. Na haar was het Brams beurt. Hij liep een supersnelle tijd door gemiddeld zo’n 15.5 km/h te lopen. Daarna moest er een fiets-loopwissel gebeuren en was het de beurt van Ketelbrinkie. Deze dame heeft al menig keer laten zien dat zij wel kan rennen en deed dat zoals gewoonlijk dit keer weer. Met een strak gemiddelde van 13.5 km/h gaf ze het stokje over aan Siemens. Siemens liet zien dat je nog prima hard kan rennen als je maandenlang in de zon hebt gelegen in Spanje. Helaas liet de bewegwijzering te wensen over en werd deze etappe uiteindelijk geschrapt, waardoor Siemens’ puike prestatie helaas niet meetelde voor de einduitslag. Na Siemens was het aan Hessel van Texel om een stukje te rennen. Helemaal gewend aan het glooiende Amelandse landschap, was dit voor hem blijkbaar niet zo’n grote moeite aangezien hij een nette 14.3 km/h liep. Het stokje werd doorgegeven aan niemand minder dan Sir Alex Cocks, die net als zijn mede-Tritanen een zeer snelle tijd neerzette, zo snel zelfs dat hij nog een half uur lang bijna oververhit in het Bata-busje heeft gezeten. Hierna was de een-na laatste etappe al weer aangebroken en die mocht gelopen worden door een van Tritaniums snelste dames: Quarterlifecrisis C. Zij verbaasde iedereen door veel eerder dan verwacht op het volgende wisselpunt te zijn, waardoor Wirklich war Waldi met één goed gestrikte en één minder goed gestrikte schoen mocht rennen. Ze had de eerste kilometer wat last van het late tijdstip, maar wist daarna het tempo toch nog op te voeren. Lichtelijk misselijk door een (gewonnen) eindsprint kwam zij over de finish en daarmee was het nachtblok afgelopen. Na de prestatie van deze fantastische nachtploeg stond Tritanium in de top tien!

Voor de ochtendploeg ging de wekker vroeg. De Tritanen moesten vroeg uit de veren om zo om 7:15 van start te kunnen in Ulft. De herstart was voor Try@?, die na een afgelaste etappe voor het Universiteitsteam op zoek was naar revanche. En dat nam hij. Zwalkend (en zelfs even buiten bewustzijn?) over de finish, wist Try@? dat hij er alles aan gedaan had om Marlinka Hangovuhhh goed op weg te sturen. Marlinka Hangovuhhh, die wat zenuwachtig was vooraf, kon een lekker tempo houden. Helaas kreeg ze wat zij in haar steek, waardoor ze iets met de rem erop moest lopen. Toen was het de beurt aan Friedrich Rösti. Deze snelle dame, die vorig weekend nog derde werd bij de Runnersworld Zwemloop, verbaasde vriend, vijand en bovenal haarzelf door gemiddeld ruim boven de 14 km/u te rennen. Friedrich Rösti gaf het Hes over aan de Finse Shanequa Ranja Rietadtlon. De Finse die normaal meer van de lange afstand is, wist net als haar voorgangers de eer van Tritanium hoog te houden met een sterk looponderdeel. Denis van Beerenburg had zich als fietser warmgedraaid voor zijn etappe, welke begon met een loper-fietserwissel. Deze liep gesmeerd. Deze rossige renner die, net als Try@?, al voor het Universteitsteam had gelopen had het zwaar in de opkomende zon. Lijkbleek, maar voldaan gaf hij het hes over aan David de Tank. David de Tank deed zijn naam eer aan en walste over de voor hem liggende kilometers, alsof het niets was. Ondertussen was Pocket Rocket zich aan het opwarmen voor de wissel met David de Tank. Pocket Rocket die ook in de nacht voor het Universiteitsteam had gelopen wist zijn voorfietser goed als windscherm te gebruiken waardoor hij er nog een degelijke 4 mijl wist uit te persen. Ook de wissel van Pocket Rocket op Hansiehansie was een loper-fietserwissel. Pocket Rocket, die ook had meegefietst in de nacht voor het universiteitsteam, maakte zich snel klaar om Hansiehansie de weg te wijzen. Eenmaal bij Hansiehansie aangekomen kon het tempo voor de meefietser er wat af. Hansiehansie had het zwaar; hij was pas net weer in opbouw voor zijn seizoen en had nog weinig snelheidskilometers gemaakt. Gelukkig voor Hansiehansie stond met nog zo’n 300m te gaan de enthousiaste middagploeg hem op te wachten en schreeuwden hem naar de finish. Dat was een enerverend ochtendblok, waar het gaande de ochtend duidelijk werd dat het een warme dag zou worden. Nu was het de beurt aan de middagploeg om een 11e plek te behouden, of liever: hogerop te komen in het algemeen klassement!

De middagploeg mocht geopend worden door Poppy Branger. Hij had zich de nacht ervoor alvast warmgelopen op de dansvloer, dus deze etappe was natuurlijk geen probleem. Zijn belangrijkste doel werd bereikt: zijn maaginhoud bleef waar hij hoorde. Hij mocht de hes overgeven aan Life of Brian Smit. Die gebruikte zijn etappe juist weer als warming-up voor de teamtriathlon in Arnhem op zondag. Hij wist voor de 2e keer een steady pace neer te zetten en zette daarmee Juliette ‘voulez vous’ Haarler aan het werk. Deze batafeut gaf echt alles en kwam totaal gesloopt aan, maar wist op een 6km toch ruim de 12 km/h te halen. Het middagblok werd vervolgd met Lector Cummo Newbruh, die zijn Rug Hanze etappe dunnetjes over deed en een 2e! plek op zijn etappe wist binnen te slepen. Zijn opvolger was Jeroen niet doen, wat misschien beter ‘Jeroen niet te snel doen’ had moeten zijn. Het busje had door wat tegenwerkende verkeersvrijwilligers alle moeite om op tijd Burgerbal Heijnie bij het wisselpunt af te leveren. Ondanks wat brakheid wist Jeroen zijn snelheid perfect te pacen, want Fenna had nog 10 seconden over, perfect dus! Fenna had de taak om Tritanium het centrum van Enschede in te loodsen en kopieerde de prestatie van Nijboertje, met ook een 2e tijd. Daarmee stonden er nog maar 2 etappes op het programma die Tritanium scheidden van het feest: de slotetappes. Daar mochten Margootje ‘Ehm, ja… tja’ Reinders en Dick Pick Wig(go) shinen. Zij finishten in een zinderende mensenmassa op de atletiekbaan van de campus. Dit bracht Tritanium naar een prachtige 8e plaats. Over de rest van de avond zou nog heel veel geschreven kunnen worden, maar daarvoor geldt net als altijd: Bijzijn is meemaken.